خرس سیاه بلوچی یک گونه به شدت در خطر انقراض است که در جنوب شرق ایران پراکنش دارد. مدلسازی ارتباطات سـیمای سـرزمین بین لکه های زیستگاهی این گونه می تواند مورد استفاده مدیران حفاظت قرار گیرد. درنتیجه، مطالعه ای با هدف مدلسازی کریدورهای بالقوه خرس سیاه بلوچی میان 31 لکه زیستگاهی در ایران با استفاده از روش تئوری مدار انجام شد. نقشه مطلوبیت زیستگاه در نرم افزار Max Ent با استفاده از 101 نقطه حضور و نه متغیر محیطی طراحی و معکوس این نقشه در مدلسازی کریدورهای زیستگاهی استفاده شد. سـپس بـا استفاده از روش تئوری مدار، مناطق با قابلیت مهاجرت زیاد میان لکه های زیستگاهی با چهار خوشه تعیین شده در مطالعه پیشین (بر اساس مدل کمینه هزینه) مقایسه شدند. نتایج این مطالعه، سه خوشه اصلی با قابلیت مهاجرت زیاد برای خرس سیاه بلوچی تعیین کـرد. همچنـین هشت لکه زیستگاهی منزوی براي این گونه تعیین شد که نیازمند اقدامات مدیریتی سریع برای برقراری ارتباط با سایر لکه های زیسـتگاهی این گونه در این منطقه از ایران هستند. روش تئوری مدار به خوبی خوشه های اصلی معرفی شده برای حفاظت از ایـن گونـه را در جنـوب شرقی ایران تأیید کرد. نتایج این مطالعه می تواند الگوی مناسبی براي اولویت بندی حفاظت از زیستگاه های خرس سیاه بلوچی در این ناحیه از ایران باشد.