ویژگی های زیستی خرس سیاه آسیایی

زندگی انفرادی داشته و به نظر می رسد که قلمرو طلب نیست. عمدتا شبگرد است و از غارها، حفره های به وجود آمده از ریختن صخره ها و شکاف زیر سنگ ها به عنوان لانه استفاده می کند. با مهارت بسیار زیادی از درخت بالا می رود. همه چیز خوار است اما عمدتا از مواد گیاهی تغذیه می کند. بیشتر از میوه های وحشی و باغی مانند پسته، زيتون، داز، کنار، خرما و سایر قسمت های گیاهان مانند علفها و جوانه ها تغذیه می کند. همچنین از حشرات به خصوص زنبورها، پستانداران کوچک و لاشه نیز تغذیه می کند. در زمان کمبود غذا به دامهای اهلی حمله می کند.

گستره های خانگی با هم همپوشانی دارد اما خرس های ماده و نرهای جوان از رفتن به مناطقی که خرس های نر بالغ حضور دارند اجتناب می کنند. زمستان خوابی این گونه در ایران نیاز به مطالعه دارد، در بیشتر مناطق زمستان ها مشاهده نمی شوند ولی در برخی مناطق فعال هستند. اواخر بهار و اوایل تابستان جفتگیری می کند و مانند خرس قهوه¬ای لانه گزینی تاخیری دارد. طول دوره بارداری در اسارت 6 تا 7 ماه است. معمولا 1 تا 3 توله در زمستان به دنيا می آورد. توله ها تا 5/ 1 ماه پس از ترک لانه از شير مادر تغذیه میكنند. حدود 2 سال همراه با مادر بوده و سپس مستقل می شوند. ماد هها در سن 3 سالگی قادر به زادآوری هستند. در اسارت تا 36 سال عمر می کند.